Onderneemster Christianne van Beest-Vogt

Christianne van Beest-Vogt vaart haar eigen koers. Samen met haar man Arie bouwde ze het Chiropractisch Centrum voor Rug & Nek uit tot de grootste in zijn soort in Nederland. De flamboyante onderneemster is de drijvende kracht achter zeven praktijken. Een perfectionist voor het wie het werk nooit klaar is. Maar ze is veel meer. Zo geeft ze bijvoorbeeld ook les aan vluchtelingen op het asielzoekerscentrum in Weert.

Het leven hangt van toevalligheden aan elkaar. Een gezin met vier kinderen, een woning in het groen en een succesvol bedrijf… Wie had ooit gedacht dat een piepkleine vacature in een krant dit ­teweeg zou brengen? Het is precies een kwart eeuw geleden dat ­Christianne besloot te reageren op de advertentie. Een uit Zuid-­Afrika afkomstige chiro­practor met een eigen praktijk in Heerlen zocht een medisch secretaresse. Een tikkeltje verrast, omdat ze geen ervaring in de medische sector had, werd ze aangenomen. “Ik ben dus begonnen als de secretaresse van en daarna werd ik de vrouw van. Als ik het zo vertel, lijkt het net zo’n Bouquet Reeks-verhaal.”  Het achtervolgt haar nog wel eens. “Laatst op vakantie vroeg iemand nog hoe Arie en ik elkaar hebben leren kennen. Als ik vertel hoe het is gegaan, zie ik diegene denken: ik vraag maar niet verder, want ik weet precies hoe het is gelopen.”

Persoonlijkheid
Daarom benadrukt Christianne het nog maar een keer. Ze is niet, zoals men het in de contreien van het Zuid-Limburgse Simpelveld, waar ze vandaan komt, zo mooi noemt: ‘de mevrouw’. Ze heeft zich sámen met Arie keihard ingezet om het Chiropractisch Centrum voor Rug & Nek uit te bouwen naar in totaal zeven vestigingen in steden in Limburg en Brabant. In Venlo werd dit jaar de nieuwste praktijk geopend. “Het grappige is dat veel mensen in de regio Weert denken dat ik de hele dag op de bank naar Oprah Winfrey lig te kijken.” Haar oneliners zijn grappig. Toch schuilt er een diepere boodschap achter haar opmerkingen. De onderneemster vindt het namelijk jammer dat er vaak in hokjes gedacht wordt. Of het nu gaat over het stereotype beeld van vrouwen, misvattingen over chiropractie of de vooroordelen over asielzoekers; meningen die niet gebaseerd zijn op feiten maken haar verdrietig en soms boos. Het staat haaks op het open vizier waarmee Christianne naar de    samenleving kijkt. “Ik weet dat de beeldvorming over een bepaald onderwerp moeilijk te veranderen is, maar ik probeer het wel. Door les te geven op het azc bijvoorbeeld. Maar ook in het dagelijks leven. Ik stel me altijd open-minded op en ga graag met mensen in gesprek. Ik kan echt genieten van omdenkers.”

Christianne van Beest-Vogt
Christianne van Beest-Vogt (48) komt uit een ondernemersgezin uit het Zuid-Limburgse Simpelveld. Ze is de jongste van vier zussen. Haar vader verkocht zijn bouw­bedrijf toen ze 17 jaar oud was. Na de HAVO volgde ze een opleiding tot receptioniste en ging vervolgens werken in de bouwsector. Vijf jaar later ging ze aan de slag als medisch secreta­resse en leerde ze haar man Arie (53) kennen. Samen hebben ze twee kinderen: Abel (16) en Merle (14). De twee oudere kinderen van Arie, Eline (33) en Sandra (31), met 2 schoonzoons en 2 kleinkinderen completeren het gezin. Om stoom af te blazen doet ze niets liever dan mooie reizen maken met het gezin.

 

Ondernemer
De praktijk in Heerlen waar Christianne ging werken bestond uit één behandelkamer en drie mini kleedkamers. Chiropractie stond begin jaren negentig nog echt in de kinderschoenen. Het werd eerder geassocieerd met een bepaald type bankbetaling dan met een geneeswijze. Chiropractie is een medisch beroep waarbij de wervelkolom en het zenuwstelsel beïnvloed worden met behulp van handmatige manipulatie. De chiropractor haalt als het ware een blokkade weg. De theorie hierachter is dat het lichaam zichzelf zonder operaties en medicijnen van onder andere rug- en nekklachten kan genezen. Omdat het aantal patiënten toenam, ontstonden er plannen om het bedrijf uit te breiden. “Eerst zijn we in Roermond gaan kijken om een tweede praktijk te beginnen, daarna in Weert. Daar werd Arie verliefd op het huis waarin we nog steeds wonen. Arie komt uit Kaapstad, heeft in Engeland en de Verenigde Staten gestudeerd, maar hij vindt Weert het einde. Het is net groot genoeg voor wat anonimiteit en net klein genoeg om mensen te leren kennen.”               

Sterk team
De functieomschrijving van secretaresse verdween. Christianne en Arie werden een ondernemersechtpaar. Daarin is Christianne het organisatorische talent. Ook regelt zij het logistieke gedeelte van het bedrijf. “Verder houd ik me bezig met hr, pr en wc. Dat van die wc begreep iemand laatst niet. Ik zei: zo is het toch als je ondernemer bent? Als iemand de toiletten niet schoon achterlaat, ga ik echt niet mijn secretaresse halen om te vragen of ze even kan poetsen. Dat poets ik zelf. Met frisse tegenzin, dat wel.” Het stel weet precies wat ze aan elkaar hebben. Ze geven leiding over 35 medewerkers, onder wie tien chiropractoren. “Ik ben geen chiropractor, dus daar bemoei ik me niet mee. Daar gaat Arie over. Net als over de financiële resultaten. Daar ligt mijn focus niet. Ik vind ondernemen simpelweg een van de leukste dingen om te doen. Het is voor mij topsport. Ik wil daar in uitblinken en de beste blijven.” Voorlopig lukt dat. Het bedrijf is de grootste in zijn soort in Nederland. Christianne denkt dat ook haar opvoeding heeft bijgedragen aan het succes. “Mijn ouders hadden ook een eigen bedrijf. Ik heb veel waardevolle dingen uit mijn opvoeding meegenomen. Daar heb ik op verder gebouwd.” Al op jonge leeftijd nam Christianne zich één ding voor: “Ik wil me niet steeds moeten afvragen wat andere mensen denken. Ik realiseer me dat ik het best wel goed getroffen heb. Een mooi gezin, werk dat ik leuk vind, een fijne leefomgeving. Er zullen altijd mensen zijn die kritiek hebben. Ik vaar graag mijn eigen koers. Maar daarbij houd ik wel rekening met anderen.”

Control freak
Christianne probeert te genieten van hetgeen ze bereikt heeft. Toch blijkt dat vaak lastig. “Ik ben niet het type om stil te staan. Ik ga altijd door, op zoek naar punten die verbeterd kunnen worden.” Ze beschrijft zichzelf als een perfectionist en control freak. Zowel op de zaak als thuis. “Ik betrapte me er laatst op dat ik de melkpakken op volgorde van datum aan het rangschikken was. Dat gaat wat ver, het is voor mij niet snel goed genoeg.” Met zeven praktijken die ver uit elkaar liggen, is een organisator in de klasse van Christianne noodzakelijk om alles in goede banen te leiden. “Ik moet de vestigingen op afstand runnen. Alles moet als een puzzel in elkaar vallen. De vestigingen rapporteren iedere avond aan mij. Ik weet precies wat overal gaande is, van uur tot uur. Ik controleer vier keer per dag de agenda’s van alle praktijken.” Om te weten wat er op de werkvloer gaande is en wat er onder ­patiënten speelt, staat Christianne een dag per week achter de balie. “Ik neem dan de hele dag de telefoon op van zeven praktijken, weet je meteen of we nog op de goede weg zijn.”

Waardering?
Hoewel het bedrijf al jaren groeit, heerst er nog veel onwetendheid rond chiropractie. De Nederlandse overheid ziet het nog steeds als een alternatieve geneeswijze. “In andere landen, zoals in de Verenigde Staten, is het onderdeel van de reguliere gezondheidszorg. Er zijn nauwelijks huisartsen die hun patiënten doorverwijzen naar een chiropractor.” Regelmatig belandt Christianne­ in gesprekken met mensen die twijfelen over de werking van chiropractie. “Dat we zeven praktijken hebben, geeft aan dat het voor veel mensen werkt. Mensen weten vaak niet hoe het echt zit. Ze hebben iets gehoord en denken dat het zo in elkaar steekt. Feit is dat 75 procent van de patiënten blijft terugkomen ­omdat ze er baat bij hebben. En bijna alle zorgverzekeraars hebben ­chiropractie tegenwoordig in hun pakket zitten. Het is alleen nog niet officieel erkend. Dat heeft vooral te maken met de opleiding. Die kun je in Nederland niet volgen.” Daarvoor moeten ­studenten naar Engeland of de Verenigde Staten. Een opleiding tot chiro­practor is een academische fulltime opleiding die in totaal zes jaar duurt. Het kostenplaatje is niet flauw: rond een halve ton per jaar. “Het voordeel dat de Nederlandse overheid het niet nog ­erkent als officiële geneeswijze is dat we minder administratieve rompslomp hebben.” Dat die erkenning er nog niet is heeft ook wel een voordeel. Arie en Christianne kunnen alle beslissingen zelf nemen. Samenwerken met andere praktijken ziet ze dan ook niet als een voordeel. “Als we het bijvoorbeeld nodig vinden te investeren in een nieuw apparaat, willen we zelf kunnen beslissen over die investering. Wij garanderen hoge kwaliteit. Elke praktijk heeft daarom dezelfde apparatuur en voldoet aan dezelfde eisen. Daardoor hoeven we patiënten nooit door te sturen naar een andere praktijk voor een scan of behandeling.”

Ongefundeerde kritiek
De laatste jaren probeert Christianne zich minder aan te trekken van mensen die ongefundeerde kritiek leveren op chiro­practie. Maar als het over maatschappelijke kwesties gaat zoals vluchtelingen, kan ze zich niet inhouden. “Ik kan gewoon slecht tegen vooringenomenheid. Toen bekend werd dat in Weert een asielz­oekers­centrum zou komen, heb ik me enorm druk gemaakt. Vooral over mensen die van de zijlijn toekeken en van alles riepen, zonder enige onder­bouwing. Iemand zei dat hij zijn dochter niet meer op de fiets naar de stad kon laten gaan, omdat ze misschien wel lastiggevallen zou worden. Wat een onzin. Dat soort opmerkingen storen me mateloos.” Christianne is altijd geëngageerd geweest. In plaats van alleen deel te nemen aan discussies, stak ze zelf de handen uit de mouwen. Sinds januari maakt ze elke week een moment vrij in haar agenda om te helpen op het azc. “Ik laat vluchtelingen kennismaken met Nederland. Ik leer ze basaal Nederlands en introduceer ze in onze cultuur, ook lokaal. Daarna stromen ze door naar de echte lessen.”

Onderneemster Christianne van Beest-Vogt.

Vrijwilligerswerk op azc
Ze hoopt dat ze daarmee kan bijdragen aan een realistischere kijk op de vluchtelingen. “Ik heb me de vraag gesteld: doe ik het om mezelf beter te voelen? Ik dacht, misschien is dat wel zo. Maar wat dan nog? Ik doe het in ieder geval. Ik heb tot nu toe niets negatiefs meegemaakt. Het gaat mij vooral om de kinderen. Er is geen kind op de wereld die het verdient om op een bootje rond te dobberen of onder erbarmelijke omstandigheden moet leven.” Christianne relativeert graag. “Mijn man komt uit Zuid-Afrika en is ook een buitenlander. Maar dat is dan blijkbaar een leuke buitenlander. Je hebt daar dus gradaties in. Het is toch gevoelloos als mensen zo praten.” Dat ze opvalt door haar vrijwilligerswerk op het azc vindt ze niet erg. “Andere mensen mogen er op hun manier tegenaan kijken. Daar trek ik me weinig van aan. Mensen weten hoe ik erin sta. Je mag best anders durven zijn. Ik realiseer me dat ik de mening van iedereen niet kan veranderen. Al verander ik maar de mening van één persoon, dan is dat al winst.”

www.rugcentrum.nl

© Zakenblad Weerterland & Cranendonck / Wesley Hegge